تاریخچه فناوری بلاکچین
فناوری بلاکچین یکی از ارکان کلیدی و بخشی جدایی ناپذیر از نحوه عملکرد ارزهای دیجیتال است. این فناوری به ارزهای دیجیتال اجازه می دهد تا به طور قابل اعتماد از فردی به فرد دیگر منتقل شوند و سابقه تمام تراکنش ها را نگه می دارند.
عموما هر تاریخچه مختصری از فناوری بلاک چین باید با بیت کوین شروع شود. بیت کوین اولین نوآوری بزرگ فناوری بلاک چین بود که اکنون به همه چیز از بیمه، زنجیره تامین، مراقبت های بهداشتی، رای گیری، حمل و نقل و غیره گسترش یافته است.
فناوری بلاک چین از اوایل دهه 90 موضوع تحقیق بوده است و به عنوان ساختار پایگاه داده برای ذخیره اسناد و هش ها استفاده می شود. امروزه، فناوری بلاک چین پایه‌ای را برای شکل جدید «اعتماد دیجیتال» فراهم می‌کند، جایی که کاربران در سراسر شبکه می‌توانند ارزش و اطلاعات را بدون تکیه بر یک واسطه مرکزی انتقال دهند. این شکل جدید اعتماد دیجیتال باعث ایجاد اختلال در صنایع مختلف می شود که به “دروازه بانان” متکی هستند.
برای درک فناوری بلاکچین و پیامدهای آن فراتر از حوزه ارزهای دیجیتال، باید تاریخچه بلاک چین را بیاموزیم تا به پتانسیل این شکل جدید اعتماد دیجیتال که پتانسیل ایجاد اختلال در صنایع در بخش‌های مختلف را دارد، پی ببریم.
مخترع بلاکچین
زمانی که ساتوشی ناکاموتو در سال 2009 یک کاغذ سفید منتشر کرد، بلاک چین با بیت کوین شروع به کار کرد. هیچ مخترع واحد بلاک چین وجود ندارد، با این حال، منشاء فناوری بلاک چین را می توان به سال 1991 ردیابی کرد ، زمانی که یک فیزیکدان، استوارت هابر و رمزنگار، دبلیو اسکات استورنتا مقاله تحقیقاتی را با عنوان “چگونه یک سند دیجیتالی را زمان بندی کنیم”. منتشر کردند.
این مقاله تحقیقاتی، تغییرناپذیری رکوردهای دیجیتال را با یک سرویس مهر زمانی (TSS) که از توابع هش و امضای دیجیتال برای تأیید اصالت یک سند خاص استفاده می کند، مورد بحث قرار می دهد.
اسناد به هم زنجیر شده اند تا یک توالی زمانی برای تأیید مهرهای زمانی مرتبط با هر سند ایجاد کنند. این زنجیره از اسناد با توالی زمانی ساده‌ترین نسخه بلاک چین بود که بعداً توسط نیک سابو در بیت گلد، نسخه اولیه ارز دیجیتال استفاده شد.
به سرعت در سال 1998 ، یک دانشمند مشهور کامپیوتر، نیک سابو، شروع به کار بر روی ایده یک ارز غیرمتمرکز کرد که آن را “بیت طلا” نامید.
او کاغذ سفیدی منتشر کرد که در آن یک زنجیره هش با مهر زمانی (بلاک چین) را پیشنهاد کرد که می‌تواند مشکل خرج کردن مضاعف را با استفاده از هش کش، نسخه اولیه سیستم اثبات کار برای محدود کردن هرزنامه‌ها در انجمن‌های اینترنتی و ایمیل‌ها، حل کند.
بیت گلد مفهوم ارزش را بر اساس هزینه منابع محاسباتی معرفی کرد. مقدار “بیت ها” بر اساس یک معادله پیچیده ریاضی محاسبه می شود. همه بیت ها همراه با ارزش آنها که با هزینه محاسبه آنها مرتبط است در زنجیره بلوکی ذخیره می شوند.
پروتکل بلاک چین چیست؟
پروتکل بلاکچین ترکیبی از فناوری بلاک چین با مکانیسم شبکه، حاکمیت و اجماع است. بلاک چین هر دفتر کل توزیع شده ای است که می تواند داده ها را در یک زنجیره هش ذخیره کند، در حالی که پروتکل بلاک چین یک پشته فناوری با لایه های مختلف است، مشابه پروتکل TCP/IP که در اینترنت مدرن استفاده می شود.
ایده بیت گلد محقق نشد زیرا نیک سابو از اجرای آن مطمئن نبود. بزرگترین نقص بیت گلد همبستگی بین ارزش و هزینه محاسبات بود. در بیت کوین، ساتوشی ناکاموتو ارزش را از هزینه محاسباتی جدا کرد و ارزش توسط بازار آزاد تعیین می شود.
اگر مقدار به طور مستقیم با هزینه محاسبات مرتبط باشد، می تواند اختلافاتی در شبکه ایجاد کند زیرا یک سکه از نظر ارزش بالاتر از دیگری خواهد بود، فقط به دلیل هزینه محاسباتی اساسی.
در مورد بیت کوین، ارزش یک بیت کوین استخراج شده در سال 2010 برابر با بیت کوین استخراج شده امروزی است. اگر ارزش بیت‌کوین با هزینه محاسباتی مرتبط باشد، تمام بیت‌کوین‌های استخراج‌شده در سال ۲۰۱۰ بسیار ارزان‌تر از بیت‌کوین‌هایی هستند که امروز استخراج می‌شوند، زیرا محاسبات لازم برای استخراج بیت‌کوین در سال ۲۰۱۰ بسیار کمتر بود.
در سال 2000، استفان کنست ایده زنجیره‌های امن رمزنگاری شده را در یک مقاله تحقیقاتی با عنوان «پرونده‌های گزارش امن بر اساس ورودی‌های رمزنگاری‌شده» پیشنهاد کرد.
او مدلی را ارائه کرد که در آن ورودی‌های زنجیره را می‌توان از پیدایش برای اثبات صحت ردیابی کرد، همان مدلی که امروزه در بیت‌کوین و سایر ارزهای دیجیتال می‌بینیم. در سال‌های 2008-2009، ساتوشی ناکاموتو با جمع‌آوری تمام ایده‌های یک دفتر کل توزیع شده همراه با توابع رمزنگاری امن، وایت پیپر بیت کوین را منتشر کرد و یک مورد کاربردی عملی برای بلاکچین ارائه کرد.
ما می توانیم شباهت های زیادی بین TCP/IP و پروتکل بلاک چین ترسیم کنیم. TCP/IP برای اولین بار برای پیام رسانی دوجانبه از طریق ایمیل استفاده شد و پروتکل بلاک چین برای انتقال ارزش دوجانبه (تراکنش های مالی) استفاده می شود. در هسته خود، TCP/IP یک پروتکل ارتباطی است که تبادل اطلاعات را امکان پذیر می کند و بلاک چین تبادل ارزش را امکان پذیر می کند.
در پروتکل‌های بلاک چین، ارزش در سطح پروتکل متمرکز می‌شود، زیرا لایه داده مشترک و ایجاد انگیزه اقتصادی با واحد ارزش (سکه یا توکن) است.
برخلاف TCP/IP، داده‌های موجود در پروتکل‌های بلاکچین به برنامه‌های متمرکز محدود نمی‌شوند و در یک دفتر کل باز و غیرمتمرکز در دسترس هستند.
این در دسترس بودن داده در سرتاسر دفتر مشترک سنگ بنای نوآوری است. این به شرکت‌های جدید اجازه می‌دهد از داده‌های موجود بهره‌مند شوند، محصولات رقابتی بسازند، و مانع ورود رایج در اکوسیستم متمرکز را کاهش دهند.
تاریخچه اجماع بلاکچین
مکانیزم اجماع به عنوان یک جزء کلیدی در حفظ وضعیت واحد جهانی بلاک چین و ایجاد نهایی از طریق اعتماد دیجیتال عمل می کند.
نهایی بودن تضمینی است که تراکنش‌ها اکنون غیرقابل تغییر هستند و بخشی از بلاکچین هستند. مکانیسم اجماع، مشکل قدیمی «هزینه‌های مضاعف» را با اجازه دادن به پروتکل‌ها برای تأیید هر تراکنش از زمان بلوک پیدایش و اطمینان از غیرقابل تغییر بودن تمام داده‌هایی که روی بلاک چین می‌روند، حل کرد.
Double spending چیست؟
هزینه مضاعف به نقصی در انواع اولیه سیستم نقدی دیجیتال اشاره دارد که در آن یک سکه دیجیتالی می‌تواند بیش از یک بار خرج شود. اگر یک اسکناس 10 دلاری دارید، فقط یک بار می توانید آن را خرج کنید.
اگر 10 دلار را به صورت دیجیتالی (با استفاده از کارت نقدی یا پی پال) خرج می کنید، پردازشگر پرداخت، تضمین می کند که پول از حساب شما کسر می شود. با این حال، در یک مکانیسم غیرمتمرکز بدون بانک یا یک واسطه مرکزی، پیگیری مالکیت دشوار است. مکانیسم‌های اجماع با پیگیری مالکیت سکه‌ها از بلوک پیدایش (نخستین بلوک در بلاک چین) مشکل خرج دوگانه را حل می‌کنند.
اگر یک ارز خرج کنید، مالکیت تغییر می کند و تراکنش روی بلاک چین ثبت می شود.
تاریخچه بلاکچین بیت کوین
بلاک چین بیت کوین بسیار ساده و در عین حال قدرتمند است. ساتوشی ناکاموتو شبکه بیت کوین را پس از بحران مالی سال 2008 راه اندازی کرد، با این پیام ساده که در بلوک پیدایش جاسازی کرد. این را می توان به عنوان آغاز تاریخ بلاک چین بیت کوین در نظر گرفت.
بلاکچین بیت کوین از نظر ساخت برنامه های کاربردی روی آن انعطاف پذیری زیادی ارائه نمی دهد، اما یک مدل امنیتی اقتصادی قوی ارائه می کند که شبکه را با مقدار فوق العاده ای از قدرت هش ایمن می کند.
بیت کوین پول سالمی است. این طلای دیجیتال است. با توجه به مدل امنیتی قدرتمند اقتصادی خود، بیت کوین بر کل فضای ارزهای دیجیتال تسلط دارد و 45.9 درصد از سهم بازار را در اختیار دارد.
طی چند ماهگذشته، Taproot در شبکه بیت کوین فعال شد، که ارتقای طولانی مدتی بود که امنیت بیشتری را به همراه داشت و توانایی اجرای قراردادهای هوشمند محدود در بالای بلاک چین بیت کوین را به همراه داشت.
تاریخچه بلاکچین اتریوم
ویتالیک بوترین، یکی از بنیانگذاران اتریوم، می خواست با معرفی قراردادهای هوشمند، انعطاف پذیری را به شبکه بیت کوین بیاورد. با این حال، به دلیل قوانین اجماع شبکه بیت کوین، او متوجه شد که بلاک چین بیت کوین برای اجرای برنامه های کاربردی بروی آن مناسب نیست.
ویتالیک بوترین، بلاکچین اتریوم را در 30 ژوئیه 2015 راه اندازی کرد. بلاک چین اتریوم برای اجرای برنامه های کاربردی روی آن طراحی شده است و موارد استفاده جدیدتری را ایجاد می کند که می تواند صنایعی مانند تامین مالی غیرمتمرکز (DeFi) را تشکیل دهد.
نوآوری اصلی در بلاکچین اتریوم، ماشین مجازی اتریوم (EVM) بود، که تورینگ کامل است به این معنی که می‌تواند هر برنامه‌ای با هدف کلی را اجرا کند و امکان اجرای قراردادهای هوشمند را مستقیماً روی بلاکچین اتریوم فراهم می‌کند.
بر خلاف بیت کوین، بلاک چین اتریوم چندین ارتقا را پشت سر گذاشته و باعث ایجاد اکوسیستمی از برنامه های غیرمتمرکز شده است.
با توجه به کاربرد گسترده اتریوم به دلیل اکوسیستم و محبوبیت روزافزون آن، چندین راه حل Layer-2 برای غلبه بر محدودیت های اتریوم مانند هزینه های کارمزدل بالا و توان تراکنش پایین ایجاد شده است. اتریوم به زودی به سمت اجماع اثبات سهام در ارتقای اتریوم 2.0 می رود که مقیاس پذیری و کارایی بیشتری را به همراه خواهد داشت.
نتیجه
فناوری بلاک چین اولین بار در ژانویه 2009 با بیت کوین شروع به کار کرد و ابزاری برای تبادل ارزش غیرمتمرکز، بدون مرز، بدون مجوز و بدون اعتماد بدون هیچ بانک یا واسطه مرکزی فراهم کرد. بلاک چین ارز را مختل کرده است و اکنون با ایجاد شکل جدیدی از «اعتماد دیجیتال» در صنایع مختلف اختلال ایجاد کرده است.
