بیارزشترین پول جهان در سال ۲۰۲۵ چیست؟
در میان آشفتگی‌های اقتصادی، تحریم‌ها، جنگ‌ها و سوءمدیریت‌های مالی، برخی ارزهای ملی در سال ۲۰۲۵ با سقوط شدیدی در ارزش مواجه شده‌اند. این ارزها نه‌تنها در برابر دلار آمریکا بسیار ضعیف شده‌اند، بلکه قدرت خرید داخلی‌شان نیز به شدت کاهش یافته و باعث فشار شدید بر زندگی مردم شده‌اند.
با بررسی دو شاخص اصلی یعنی نرخ تبدیل به دلار آمریکا و نرخ تورم داخلی، می‌توان فهمید که کدام ارزها در وضعیت بحرانی قرار دارند.
در صدر این فهرست، لیره لبنان قرار دارد که به‌دلیل سال‌ها بحران بانکی، فساد گسترده و بی‌اعتمادی مردم، عملاً تبدیل به بیارزشترین پول رسمی جهان شده است. نرخ دلار در بازار لبنان به شکل بی‌سابقه‌ای افزایش یافته و مردم برای خریدهای ساده باید میلیون‌ها لیره پرداخت کنند. رکود اقتصادی، تورم بالا و نبود ثبات سیاسی، خروج از این بحران را برای لبنان بسیار دشوار کرده است.
ریال ایران نیز جایگاه دوم را به خود اختصاص داده است. با وجود نرخ رسمی پایین‌تر، در بازار آزاد دلار با قیمتی بسیار بالاتر معامله می‌شود. عوامل اصلی این وضعیت شامل تحریم‌های بین‌المللی، تورم بالا، سیاست‌های ارزی چندگانه و بی‌ثباتی در برنامه‌های اقتصادی هستند. نتیجه آن، کاهش شدید قدرت خرید مردم و گرایش آن‌ها به بازارهایی مانند طلا، خودرو و رمزارزها برای حفظ ارزش دارایی‌هایشان بوده است.
لیست بیارزشترین ارزهای رسمی دنیا در ۲۰۲۵
1- 🇱🇧 لبنان – لیره لبنان
نرخ تبدیل: هر ۱ دلار ≈ ۸۹٬۵۰۰ لیره لبنان
تورم سالانه: حدود ۴۵٪
علت بی‌ارزشی:
لبنان در سال‌های اخیر با یکی از شدیدترین بحران‌های اقتصادی تاریخ خود مواجه شده است. از سال ۲۰۱۹، فروپاشی سیستم بانکی، مسدود شدن سپرده‌های مردم، سقوط آزاد ارزش لیره و افزایش قیمت کالاهای ضروری، باعث بی‌اعتمادی کامل مردم به پول ملی شده است. حتی بانک مرکزی نتوانسته کنترل بازار ارز را در دست بگیرد و در نتیجه، لیره لبنان به یکی از بیارزشترین ارزهای جهان تبدیل شده است. تورم در مقاطعی سه‌رقمی بوده و در سال ۲۰۲۵ نیز همچنان نرخ بالایی دارد.
2. 🇮🇷 ایران – ریال ایران
نرخ تبدیل: هر ۱ دلار ≈ ۴۲٬۰۰۰ ریال
تورم سالانه: حدود ۴۵٪
علت بی‌ارزشی:
ریال ایران یکی از شناخته‌شده‌ترین نمونه‌های کاهش ارزش پول ملی در خاورمیانه است. از زمان اعمال تحریم‌های بین‌المللی و خروج سرمایه از کشور، ریال به تدریج تضعیف شد. مدیریت ناپایدار سیاست‌های پولی، کسری بودجه مزمن، و وابستگی بیش از حد به درآمدهای نفتی باعث افزایش نقدینگی و تورم شدید شده‌اند. مردم ایران برای حفظ قدرت خرید خود به خرید دلار، طلا، ملک و خودرو روی آورده‌اند، که خود باعث تشدید بی‌ثباتی در بازار ارز شده است.
3. 🇻🇪 ونزوئلا – بولیوار ونزوئلا
نرخ تبدیل: هر ۱ دلار ≈ ۷۵ بولیوار
تورم سالانه: حدود ۴۸٪
علت بی‌ارزشی:
ونزوئلا در بیش از یک دهه گذشته گرفتار ابرتورم مداوم شده و بولیوار چندین بار واحد پول خود را تغییر داده یا صفرهای آن را حذف کرده است. فساد ساختاری، وابستگی بیش از حد به صادرات نفت، تحریم‌های ایالات متحده و کاهش تولید نفت، همه باعث شدند اقتصاد این کشور از کنترل خارج شود. با وجود معرفی ارز دیجیتال دولتی و برخی اصلاحات اقتصادی، اعتماد عمومی به پول ملی از بین رفته و مردم روز به روز بیشتر به استفاده از دلار آمریکا روی می‌آورند.
4. 🇿🇼 زیمبابوه – دلار زیمبابوه
نرخ تبدیل: هر ۱ دلار ≈ ۳۰٬۰۰۰ دلار زیمبابوه
تورم سالانه: حدود ۳۵۴٪
علت بی‌ارزشی:
زیمبابوه یکی از کلاسیک‌ترین مثال‌های ابرتورم در تاریخ معاصر است. از سال ۲۰۰۸ تاکنون، دولت این کشور بارها تلاش کرده با تغییر واحد پولی و چاپ اسکناس‌های جدید بحران را مهار کند، اما سیاست‌های اقتصادی نادرست، فساد، و نارضایتی عمومی همچنان ادامه دارد. در سال ۲۰۲۵ نیز، علیرغم بازگشت به دلار آمریکا برای معاملات رسمی، دلار زیمبابوه همچنان به‌عنوان ارزی بی‌ثبات و کم‌ارزش شناخته می‌شود.
5. 🇸🇩 سودان – پوند سودان
نرخ تبدیل: هر ۱ دلار ≈ ۶۰۰ پوند سودان
تورم سالانه: حدود ۱۴۶٪
علت بی‌ارزشی:
پس از جدایی سودان جنوبی، اقتصاد سودان دچار تلاطم‌های شدیدی شد. از دست دادن درآمدهای نفتی، تداوم جنگ‌های داخلی، ناآرامی‌های سیاسی، و تحریم‌های بین‌المللی باعث شدند که دولت سودان نتواند کنترل بازار پول را حفظ کند. افزایش کسری بودجه و کاهش ذخایر ارزی به تضعیف پوند سودان منجر شد. نرخ تورم همچنان سه‌رقمی است و مردم این کشور برای تهیه مایحتاج روزانه با چالش‌های جدی روبرو هستند.
6. 🇦🇷 آرژانتین – پزوی آرژانتین
نرخ تبدیل: هر ۱ دلار ≈ ۱٬۰۰۰ پزو آرژانتین
تورم سالانه: حدود ۱۱۸٪
علت بی‌ارزشی:
آرژانتین سابقه‌ای طولانی در بی‌ثباتی اقتصادی دارد. بدهی خارجی عظیم، کسری بودجه مزمن، و نبود اعتماد عمومی به سیاست‌های اقتصادی دولت، باعث شده‌اند که پزو بارها ارزش خود را از دست بدهد. در سال ۲۰۲۵ نیز با وجود تغییرات در ساختار دولت و تلاش برای جذب سرمایهگذاری خارجی، تورم بالا و نوسانات نرخ ارز ادامه دارد. مردم ترجیح می‌دهند دارایی‌های خود را به دلار یا یورو تبدیل کنند.
7. 🇸🇾 سوریه – لیره سوریه
نرخ تبدیل: هر ۱ دلار ≈ ۱۳٬۰۰۰ لیره سوریه
تورم سالانه: بیش از ۱۰۰٪
علت بی‌ارزشی:
جنگ داخلی ویرانگر سوریه، ساختار اقتصادی این کشور را به طور کامل متلاشی کرده است. علاوه بر تخریب زیرساخت‌ها، تحریم‌های شدید بین‌المللی و قطع دسترسی به منابع ارزی باعث شده‌اند ارزش لیره سوریه به شدت سقوط کند. مردم برای تامین ساده‌ترین نیازهای خود مجبورند هزینه‌های بسیار بالایی بپردازند. در نتیجه، بخش بزرگی از تراکنش‌های مالی روزمره در برخی مناطق این کشور با دلار یا ارزهای دیگر انجام می‌شود.
تعریف «بی‌ارزش» بودن یک ارز از نظر اقتصادی
وقتی می‌گوییم یک ارز “بی‌ارزش” شده، منظورمان فقط این نیست که آن ارز در برابر دلار آمریکا نرخ کمی دارد. مفهوم بی‌ارزشی یک پول، ابعاد گسترده‌تری دارد و از منظر اقتصادی، شامل عوامل درونی و بیرونی متعددی می‌شود.
در واقع، یک ارز زمانی بی‌ارزش تلقی می‌شود که:
قدرت خرید داخلی آن کاهش شدید یافته باشد
یعنی با مقدار زیادی از آن ارز، تنها بتوان کالا یا خدمات محدودی خرید. به‌عبارتی: قیمت کالاها و خدمات به‌شدت بالا رفته است. مردم برای خرید نان یا شیر باید صدها هزار یا حتی میلیون‌ها واحد پول بپردازند. تورم به سطحی می‌رسد که حتی دستمزدهای ماهانه نیز پاسخگوی نیازهای روزمره نیستند.
نرخ تبدیل آن در بازار جهانی بسیار پایین باشد
اگر برای دریافت ۱ دلار آمریکا، باید هزاران یا میلیون‌ها واحد پول داخلی پرداخت شود، یعنی آن ارز نسبت به ارزهای بین‌المللی ارزش خود را از دست داده: به عنوان مثال، در برخی کشورها هر دلار معادل ۸۰٬۰۰۰ واحد پول داخلی یا بیشتر است. ارزهایی با این وضعیت، عملاً در تجارت بین‌المللی کاربردی ندارند و به جای آن از دلار یا یورو استفاده می‌شود.
بی‌اعتمادی عمومی به آن شکل گرفته باشد
در بسیاری از کشورهایی که پول ملی بی‌ارزش شده: مردم ترجیح می‌دهند پس‌اندازهای خود را به دلار، یورو، طلا یا حتی ارز دیجیتال تبدیل کنند. کسب‌و‌کارها ترجیح می‌دهند قراردادها را به ارز خارجی ببندند. در برخی موارد، مردم حتی در خرید و فروش‌های روزانه نیز به سراغ ارز جایگزین می‌روند.
معیارهای مقایسه: نرخ تبدیل به دلار و نرخ تورم
برای ارزیابی میزان ارزش یا بی‌ارزشی یک ارز ملی، شاخص‌های متعددی در علم اقتصاد مورد استفاده قرار می‌گیرند. در این مقاله، دو معیار کلیدی به عنوان مبنای اصلی مقایسه در نظر گرفته شده‌اند: نرخ تبدیل ارز به دلار آمریکا و نرخ تورم سالانه. این دو شاخص، ترکیبی از ارزش خارجی و داخلی یک ارز را نشان می‌دهند و تحلیل آن‌ها میتواند تصویر دقیقی از وضعیت پولی کشورها ارائه دهد.
نرخ تبدیل ارز به دلار آمریکا (Exchange Rate)
نرخ تبدیل ارز نشان‌دهنده‌ی ارزش یک واحد از پول ملی در برابر ارزهای جهانی، به‌ویژه دلار آمریکاست. از آن‌جایی که دلار آمریکا به‌عنوان ارز غالب در تجارت بین‌الملل مورد استفاده قرار می‌گیرد، این نرخ میتواند بازتاب روشنی از قدرت یا ضعف پول ملی یک کشور باشد.
هرچه نرخ تبدیل یک ارز به دلار بالاتر باشد (مثلاً ۱ دلار = ۸۰,۰۰۰ واحد پول ملی)، ارزش آن ارز در بازار جهانی پایین‌تر تلقی می‌شود.
افزایش نرخ تبدیل معمولاً نشانه‌ی کاهش اعتماد بازار به پول ملی است.
این شاخص بیشتر از منظر خارجی مورد بررسی قرار می‌گیرد و نشان می‌دهد که ارز مذکور تا چه حد در مبادلات بین‌المللی قابل اتکا است.
نرخ تورم سالانه (Inflation Rate)
نرخ تورم یکی از مهم‌ترین شاخص‌های اقتصاد داخلی است که نشان می‌دهد قیمت کالاها و خدمات در طول یک سال چه میزان افزایش یافته است. نرخ تورم بالا معمولاً به معنای کاهش قدرت خرید پول ملی است و میتواند نشانه‌ای از عدم ثبات اقتصادی باشد.
تورم سالانه زیر ۵٪ معمولاً نشانه‌ی ثبات اقتصادی است.
نرخ‌های بالای ۲۰٪ به‌عنوان تورم شدید شناخته می‌شوند و میتوانند منجر به اختلال در عملکرد بازارهای داخلی شوند.
در موارد حاد، تورم از سطح ۱۰۰٪ فراتر می‌رود که به آن ابرتورم (Hyperinflation) گفته می‌شود. در این شرایط، ارزش پول ملی به سرعت کاهش یافته و مردم تمایل دارند دارایی خود را به اشکال پایدارتر مانند طلا یا ارز خارجی تبدیل کنند.
در تحلیل وضعیت ارزهای ملی، نرخ تبدیل به دلار نشان‌دهنده‌ی میزان اعتبار و ارزش آن ارز در سطح جهانی است، در حالی که نرخ تورم وضعیت واقعی قدرت خرید در داخل کشور را مشخص می‌کند. زمانی که یک کشور با نرخ تبدیل بالا و همزمان نرخ تورم شدید مواجه می‌شود، می‌توان گفت که پول ملی آن کشور از منظر اقتصادی، تا حد زیادی بی‌ارزش شده است.
استفاده همزمان از این دو شاخص، چارچوبی جامع برای تحلیل دقیق وضعیت پولی کشورها فراهم می‌کند و به سیاست‌گذاران و تحلیلگران اقتصادی کمک می‌کند تا ریشه‌ی بحران‌های پولی را شناسایی کرده و راهکارهای مناسب ارائه دهند.
چرا ارزش پول ملی برخی کشورها سقوط می‌کند؟
سقوط ارزش پول ملی یک کشور، معمولاً نتیجه‌ی یک عامل ساده و کوتاه‌مدت نیست. بلکه حاصل ترکیب پیچیده‌ای از مشکلات ساختاری، اقتصادی، سیاسی و بین‌المللی است که در طول زمان تشدید می‌شوند. در ادامه، مهم‌ترین دلایل کاهش ارزش پول ملی را بررسی می‌کنیم:
1. تورم بالا و کنترل‌نشده
تورم یعنی افزایش مداوم قیمت کالاها و خدمات. وقتی دولت‌ها برای جبران کسری بودجه یا هزینه‌های خود، بی‌رویه پول چاپ می‌کنند، تورم شدید ایجاد می‌شود. این موضوع باعث کاهش قدرت خرید مردم و در نتیجه، بی‌ارزش شدن واحد پول ملی می‌گردد.
مثال: در ونزوئلا و زیمبابوه، چاپ بی‌پشتوانه پول منجر به ابرتورم و سقوط کامل ارزش ارز ملی شد.
2. تحریم‌های اقتصادی بین‌المللی
تحریم‌ها باعث قطع ارتباط کشور با نظام مالی جهانی می‌شوند و دسترسی آن‌ها به منابع ارزی (مانند دلار یا یورو) را محدود می‌کنند. در نتیجه، عرضه‌ی ارز خارجی کم شده و ارزش پول ملی به سرعت کاهش می‌یابد.
مثال: تحریم‌های آمریکا علیه ایران و روسیه باعث رشد شدید نرخ دلار و کاهش ارزش ریال و روبل شد.
3. کسری بودجه و بدهی‌های سنگین دولت
دولت‌هایی که بیش از درآمدشان هزینه می‌کنند، معمولاً برای تأمین این کسری یا قرض می‌گیرند یا پول چاپ می‌کنند. هر دو مسیر در نهایت باعث افزایش تورم و کاهش ارزش پول می‌شود.
مثال: آرژانتین سال‌هاست با بحران کسری بودجه دست‌و‌پنجه نرم می‌کند و همین موضوع پزو را تضعیف کرده است.
4. بی‌ثباتی سیاسی و جنگ‌های داخلی
وقتی یک کشور دچار بی‌ثباتی سیاسی، شورش، کودتا یا جنگ داخلی می‌شود، سرمایه‌گذاران فرار می‌کنند، تولید ملی افت می‌کند، و مردم اعتماد خود را به اقتصاد از دست می‌دهند. این عوامل باعث ریزش ارزش پول ملی می‌شود.
مثال: سوریه و سودان به دلیل جنگ و ناآرامی، شاهد سقوط ارزش لیره و پوند خود بوده‌اند.
5. کاهش صادرات و درآمد ارزی
اگر کشوری منابعی مثل نفت، گاز یا توریسم برای کسب ارز خارجی نداشته باشد، موجودی دلار یا یوروی آن کاهش پیدا می‌کند. در این شرایط، تقاضا برای ارز بالا و عرضه کم می‌شود و نرخ تبدیل ارز ملی سقوط می‌کند.
مثال: لبنان پس از بحران بانکی و کاهش درآمدهای خارجی، با کمبود شدید دلار و سقوط ارزش لیره مواجه شد.
6. بی‌اعتمادی مردم به دولت و سیستم مالی
وقتی مردم به سیاست‌های اقتصادی دولت اعتماد نداشته باشند، شروع به تبدیل دارایی‌های خود به ارز خارجی، طلا یا دارایی‌های امن می‌کنند. این «فرار سرمایه» باعث کاهش عرضه پول داخلی در بازار می‌شود و ارزش آن را بیشتر کاهش می‌دهد.
نتیجه: بی‌اعتمادی عمومی، حتی اگر اقتصاد هنوز کامل فرو نپاشیده باشد، میتواند خود به خود ارزش پول را پایین بکشد.
آیا سقوط پول ملی به معنی ورشکستگی کامل کشور است؟
کاهش شدید ارزش پول ملی، بدون شک یکی از مهم‌ترین علائم هشداردهنده در اقتصاد یک کشور است. اما آیا این سقوط همیشه به معنی “پایان کار” است؟ خیر. کشورهای زیادی در طول تاریخ از این وضعیت عبور کردهاند و دوباره روی پای خود ایستاده‌اند.
مفهوم ورشکستگی در سطح کشور چیست؟
در اقتصاد، ورشکستگی کشور (که به آن ناتوانی در پرداخت بدهی یا Default هم گفته می‌شود) زمانی رخ می‌دهد که یک دولت دیگر نتواند بدهی‌های خارجی یا داخلی‌اش را بازپرداخت کند. این موضوع ممکن است همراه با سقوط پول ملی باشد، اما همیشه به آن منتهی نمی‌شود.
چرا سقوط ارزش پول ملی لزوماً به معنای ورشکستگی نیست؟
1.ممکن است اقتصاد داخلی همچنان فعال باشد
حتی اگر پول ملی ضعیف شده باشد، ممکن است صنایع داخلی، کشاورزی، خدمات، یا تجارت داخلی همچنان فعال باشند و اقتصاد از درون نفس بکشد.
2. ممکن است صادرات کشور افزایش یابد
با کاهش ارزش پول، کالاهای صادراتی ارزان‌تر می‌شوند و این موضوع میتواند صادرات را رونق دهد.
3. برخی کشورها درآمدهای جایگزین دارند
کشورهایی مانند ونزوئلا یا ایران که منابع طبیعی غنی دارند، حتی با پول ملی بی‌ارزش، همچنان از صادرات نفت یا مواد معدنی درآمد دارند.
4. کشورها میتوانند اصلاحات انجام دهند
با تغییر دولت، مذاکرات با نهادهای مالی بین‌المللی یا اصلاحات ساختاری، برخی کشورها توانسته‌اند ارزش پول ملی خود را تا حدی بازیابی کنند.
در صورتی که سقوط ارزش پول ملی کنترل نشود چه اتفاقی می‌افتد؟
اگر دولت نتواند شرایط را مدیریت کند، سقوط پول میتواند به پیامدهای بسیار سنگینی منجر شود:
ابرتورم و ناتوانی مردم در تأمین مایحتاج اولیه
فرار سرمایه و مهاجرت نخبگان
فروپاشی سیستم بانکی و مالی
افزایش بدهی خارجی و فشار نهادهای بین‌المللی
در چنین حالتی، خطر ورشکستگی واقعی و ساختاری اقتصاد وجود دارد، همان‌طور که در یونان، آرژانتین، یا زیمبابوه در برهه‌هایی از تاریخ رخ داد.
نقش اصلاحات اقتصادی و اعتماد عمومی در بازسازی ارزش پول ملی
در مواجهه با بحران‌های پولی، دو عامل کلیدی میتوانند مسیر یک کشور را از سقوط به سمت ثبات و حتی شکوفایی اقتصادی تغییر دهند: اصلاحات اقتصادی عمیق و بازگشت اعتماد عمومی. این دو، مانند دو بال هواپیما، باید همزمان و هماهنگ عمل کنند تا اقتصاد بتواند از زمین بلند شود.
اصلاحات اقتصادی: ریشه‌ای و دردناک، اما ضروری
اصلاحات اقتصادی مجموعه‌ای از تصمیمات ساختاری است که معمولاً شامل موارد زیر می‌شود:
کنترل چاپ پول بی‌رویه و محدودسازی بانک مرکزی
حذف یارانه‌های غیرهدفمند و بهینه‌سازی بودجه دولتی
حذف نرخ ارز چندگانه و ایجاد یک بازار شفاف ارز
جذب سرمایهگذاری خارجی با بهبود قوانین مالکیت، مالیات و تجارت
کاهش وابستگی به صادرات تک‌محصولی مانند نفت یا مواد خام
این اصلاحات ممکن است در کوتاه‌مدت با فشار اجتماعی همراه باشند، اما در بلندمدت به ایجاد ثبات و اعتماد در بازار کمک می‌کنند.
اعتماد عمومی: سرمایه‌ای بی‌قیمت
هرچند سیاست‌گذاری اقتصادی از بالا انجام می‌شود، اما بازیگر اصلی موفقیت یا شکست آن، مردم هستند.
اگر مردم به دولت، بانک مرکزی، و سیاست‌های اقتصادی کشور اعتماد نداشته باشند:
تمایل به نگهداری پول ملی کاهش می‌یابد
خرید ارز، طلا و دارایی‌های امن افزایش می‌یابد
اقتصاد رسمی کوچک می‌شود و اقتصاد زیرزمینی گسترش می‌یابد
اما زمانی که مردم احساس کنند دولت در مسیر اصلاح واقعی است و فساد، سوءمدیریت یا دروغ در کار نیست، حاضرند دوباره به پول ملی اعتماد کنند، سرمایهگذاری کنند، و در بازسازی اقتصادی مشارکت داشته باشند.
رابطه‌ی اصلاحات و اعتماد: یک چرخه تقویت‌کننده
اگر اصلاحات انجام شوند ⇐ مردم اعتماد می‌کنند، اقتصاد جان می‌گیرد.
اگر اعتماد شکل بگیرد ⇐ اصلاحات راحت‌تر اجرا می‌شوند و نتایج سریع‌تری می‌دهند.
اما اگر یکی از این دو عنصر غایب باشد، تلاش‌ها اغلب ناکام می‌ماند. مثال‌های زیادی از کشورهایی وجود دارد که اصلاحات ناقص یا بدون پشتوانه‌ی اجتماعی انجام داده‌اند و نتیجه نگرفته‌اند.
جایگاه ارزهای دیجیتال در کشورهایی با پول بی‌ارزش
در کشورهایی که ارزش پول ملی به شدت کاهش یافته یا تورم افسارگسیخته زندگی مردم را مختل کرده، ارزهای دیجیتال (مثل بیت‌کوین، تتر و دیگر رمزارزها) به‌تدریج جای خود را به‌عنوان جایگزین‌های عملی و قابل‌اعتماد باز کردهاند.
اما چرا؟ چه چیزی باعث شده که مردم، حتی در شرایط سخت اقتصادی، به سمت مفهومی نسبتاً پیچیده مثل رمزارزها بروند؟
حفظ ارزش دارایی در برابر تورم
وقتی پول ملی هر روز ارزش خود را از دست می‌دهد، مردم به دنبال دارایی‌هایی هستند که قدرت خریدشان را حفظ کند. در غیاب دسترسی راحت به دلار یا طلا، ارزهای دیجیتال تبدیل به پناهگاه امن دیجیتال برای دارایی مردم شده‌اند. مثلاً در ونزوئلا، بسیاری از مردم درآمد خود را بلافاصله به تتر (USDT) تبدیل می‌کنند تا از سقوط بیشتر ارزش بولیوار جلوگیری کنند.
دسترسی آزاد و فرار از کنترل دولتی
در کشورهایی که محدودیت‌های بانکی یا کنترل‌های شدید ارزی وجود دارد (مثل ایران یا لبنان)، رمزارزها این امکان را فراهم می‌کنند که افراد بدون نیاز به سیستم بانکی رسمی، تراکنش‌های مالی داخلی یا حتی بین‌المللی انجام دهند. کیف‌پول‌های دیجیتال مثل Trust Wallet یا MetaMask به کاربران اجازه می‌دهند بدون نیاز به کارت بانکی یا حساب رسمی، دارایی‌های خود را ذخیره و جابه‌جا کنند.
مهاجرت سرمایه و کسب‌وکارهای دیجیتال
در کشورهایی با ارز بی‌ارزش، بخش قابل توجهی از جمعیت فعال اقتصادی، به سمت مشاغل آنلاین یا فریلنسری دلاری گرایش پیدا کردهاند. از آن‌جایی که پرداخت از طریق حواله بانکی ممکن نیست یا با محدودیت روبه‌روست، رمزارزها به یک ابزار اصلی برای دریافت درآمد ارزی تبدیل شده‌اند.
چالش‌ها و خطرات رمزارز در این کشورها
البته باید در نظر داشت که استفاده از رمزارزها در این کشورها همیشه امن و بدون ریسک نیست: نبود قانون‌گذاری شفاف = امکان سوءاستفاده و کلاهبرداری - دانش پایین مردم = قربانی شدن در پروژه‌های اسکم - نوسانات قیمتی بالا = احتمال ضرر در بازارهای پرریسک
سوالات متداول درباره بیارزشترین پول‌های دنیا در سال ۲۰۲۵
بیارزشترین پول جهان در سال ۲۰۲۵ کدام است؟
لیره لبنان در صدر لیست بیارزشترین ارزهای رسمی جهان قرار دارد؛ نرخ تبدیل بسیار بالا و تورم شدید، این ارز را عملاً بیاستفاده کردهاند.
آیا ریال ایران جزو بیارزشترین ارزهای دنیاست؟
بله، ریال ایران در جایگاه دوم قرار دارد. نرخ تبدیل بالا، چند‌نرخی بودن ارز، تورم و تحریم‌ها باعث کاهش شدید قدرت خرید ریال شده‌اند.
چطور می‌فهمیم یک ارز "بی‌ارزش" است؟
وقتی یک ارز هم در برابر دلار آمریکا نرخ بسیار بالایی دارد و در داخل کشور دچار تورم شدید است، بی‌ارزش تلقی می‌شود.
سقوط ارزش پول ملی به معنی ورشکستگی کشور است؟
نه لزوماً. کاهش ارزش پول میتواند هشدار جدی باشد، اما کشورها با اصلاحات اقتصادی و جلب اعتماد عمومی میتوانند از بحران عبور کنند.
آیا کشورها میتوانند دوباره ارزش پول خود را بازیابی کنند؟
بله، با انجام اصلاحات ساختاری، تثبیت تورم، جذب سرمایهگذاری و ایجاد ثبات سیاسی، بازیابی ممکن است. مثال موفق: آلمان، لهستان، گرجستان.
